Hoewel hij nog acht andere hits scoorde, waaronder een top 6-notering voor ‘Zeven brieven’, blijft Arne Jansen toch voor altijd verbonden aan ‘Meisjes met rode haren’ uit 1972, dat een vierde plaats bereikte. In 1992 werd het nummer van een remix voorzien door DJ Maurice, maar kwam in drie weken tijd niet verder van #68. In 2000 kreeg Arne met terugwerkende kracht een gouden plaat voor ‘Meisjes met rode haren’, nadat uit een hertelling bleek dat er 150.000 stuks van waren verkocht. Een overzicht van alle hits van Arne vind je hier.‘Schaam je voor je tranen niet’ schreef Arne na het overlijden van zijn oudste broer op 6 november 2006. Tragisch genoeg was het nummer een jaar later tevens het slotnummer van zijn eigen uitvaartmis op 15 december 2007 in de St. Martinuskerk van Gendringen. Nick & Simon zongen tijdens die dienst het lied ‘Kijk omhoog’ en Jacques Herb bracht ‘Time to say goodbye’. Vijf dagen daarvoor had Arne zich van het leven beroofd in zijn woonplaats Silvolde.
Aloisius Gertrudus Gerhardus (Arne) Jansen werd op 26 april 1951 in Wieken, een buurtschap bij Gendringen geboren. Arne zong in zijn jeugd in het koor ‘de Ulftse nachtegaaltjes’. Hij wilde altijd al zanger worden. Als kind maakte hij met elastiekjes en een stukje hout een gitaar, waarmee hij zogenaamd optrad. Op negenjarige leeftijd maakte hij zijn podium-debuut in Duitsland als Aloys Jansen, en daar verscheen ook zijn eerste single, ‘Tränen der Liebe’. Op latere leeftijd werd hij op aandringen van zijn moeder kapper, maar het zingen bleef. Hij ging in Duitsland wonen en deed verschillende zangaudities. Het was zijn vriendinnetje Mieke (later zijn vrouw) die hem terughaalde naar Gendringen, waar hij terecht kwam in de band les Cigales.
Ze deden wel eens mee met een talentenjacht, zo ook in Zevenaar. Daar werden zijn stem en uiterlijk opgemerkt door producer Tim Griek (later ook van André Hazes). Het was echter niet alleen de stem, maar ook de uitstraling - een vriendelijk, vrolijke jongen, de ideale schoonzoon - die hem aanspraken. En toen Tim dan ook een aantal maanden daarna op zoek was naar een stem bij het liedje ‘Meisjes met rode haren’ (een vertaling van een Duits liedje uit 1971), herinnerde hij zich Arne Jansen, en wilde hem voor het liedje. Weliswaar waren les Cigales amateurs, maar nu een echte platenmaatschappij belangstelling toonde voor de stem van hun nieuwe gitarist, stonden ze op een kruispunt: meedoen of niet? Aanvankelijk waren ze niet erg happig. Ze vonden het lied ook zo onzinnig. Meisjes met rode haren zijn helemaal niet mooi, die zitten onder de sproeten...
Maar ze hapten toe en scoorden een gigant van een hit met ‘Meisjes met rode haren’ als Arne Jansen en les Cigales. Hoewel tijdens optredens les Cigales er vaak niet bij waren; optreden met een band (tape) is nou eenmaal praktischer dan met een groep. In de studio waren ze wel samen, bij optredens trad hij vaak alleen op.
Thuis hield Arne zich, als Aloys, bezig met het trainen van politiehonden en fokte hij mini-paardjes: paarden van hooguit een meter hoog. Als bestuurslid van de fokkersvereniging NMPRS, ijverde hij ervoor dat er een Europees minipaardenras zou komen.
In september vorig jaar bracht hij de cd ‘Wat ik voor je voel’ uit, waarvoor hij zelf de promotie deed om het op de - voornamelijk regionale - zenders te krijgen. Arne was vooral op de piratenfeesten een graag geziene gast. Alles goed toch? Niet helemaal, want volgens mensen in zijn omgeving zou hij al tijden depressief zijn geweest. Mede door het ontvallen van zowel een broer als een zus, waar hij moeilijk mee om kon gaan. De zaterdag voor zijn dood vertelde hij zijn vrouw Mieke dat hij een relatie had met zijn privé-chauffeuse. Mieke zei hem dat hij dat dan ook maar aan zijn twee kinderen moest vertellen, wat hij een dag later ook deed. Het werd hem echter allemaal te veel en op 10 december verkoos hij het eeuwige boven het heden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten