"Jij moet een boek schrijven; je hebt een boek in je." Tientallen keren kreeg Danny Gordijn hetzelfde dringende advies van Erik de Zwart. Telkens was het antwoord van Danny hetzelfde: "Nee, ik kan beter een plaat maken!" Het was in de tijd dat Erik de Zwart op TMF wekelijks de Top 40 presenteerde dat de twee elkaar leerden kennen. Erik praatte de clipjes aan elkaar met teksten die door Danny waren geschreven. Op dat moment waren de eerste hoofdstukken van de geschiedenis van Parson Brown al geschreven. Al sinds de jaren negentig speelde zanger/ gitarist Danny met schoolvriend en bassist André van Arnhem. Thuis, op een zolderkamertje, knutselden ze meer dan honderd zeer uiteenlopende liedjes bij elkaar. Daar deden ze verder weinig mee, totdat ze besloten maar weer eens een band op te richten. Ze zochten het dicht bij huis en kwamen terecht bij muzikanten die ze al vanaf de middelbare school kenden, toetsenist Rolf Hofkes en gitarist Mark Solleveld. Een drummer vonden ze op Marktplaats, maar die werd na verloop van tijd vervangen door Rob van ’t Veld, die met André weer in een ander bandje speelde. Gestimuleerd door De Zwart, die inmiddels samen met Pim van der Kolk het platenlabel 21st Century Music opzette, stak de band veel tijd en moeite in het uitwerken van een stapel demo’s. In het voorjaar van 2007 werd het debuutalbum opgenomen in de Bullet sound studio’s in Nederhorst den Berg. Zelf geproduceerd, maar wel in nauwe samenwerking met de zeer gerenommeerde engineer Han Nuijten.
'The farewell state', zo heet het album, en in november 2007 kwam de eerste single uit, 'Waterhole surfer'. Dat bracht Parson Brown nog geen succes, maar dat succes is er nu wél, met de opvolger, 'Mexican standoff'.
Parson Brown is vernoemd naar de sneeuwpop die figureert in de kerstevergreen ‘Winter wonderland’. Overigens kwam Parson Brown al voor in een gedicht in 1896, bijna veertig jaar voor ‘Winter wonderland’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten