In de Album Top 100 blijft Jan Smit de boventoon voeren, pakt Barry Hay uit met een complete big band, boekt Kempi succes vanuit de gevangenis en werkt Rick de Leeuw samen met een Vlaamse radiobaas.
Jan Smit: Stilte in de storm (1) *** tweede week op #1 ***
In Vlaanderen is ‘Stilte in de storm’ de zevende albumnotering en tweede top 10-notering na ‘Ik zing dit lied voor jou alleen’ uit 1997 dat daar ook #1 kwam. Bij ons staat de teller op elf en is het zijn zevende top 10-notering. Jan staat met zijn vier #1-albums nu voor de zeventiende week op de eerste plaats. En het zou wel eens (tijdelijk) zijn laatste week kunnen zijn. Vandaag, 15 september, is ‘Meer dan een vriend’, het achtste album uitgebracht van Jannes.
Barry Hay: The big band theory (2) *** hoogste eersteweeks ***
Na Herman Brood (‘Back on the corner’, #5 in 1999), is Barry Andrew Hay (Fyzabad, India, 16 augustus 1948), de tweede Nederlandse artiest die een Big band album opneemt. En Barry is direct al succesvoller als Herman, want ‘The big band theory’ van Barry komt binnen op de tweede plek. Het was geen eigen idee van Barry om dit album met het de Metropole big band, onderdeel van het Metropole orkest. Hij werd benaderd door mensen van het befaamde jazzlabel Blue note, met het idee voor het album. Barry: “Ik weet niet waarom ze aan mij hebben gedacht, ik ben er ook helemaal niet achteraan geweest. Maar ik vond het allang mooi en ik had al wel vaker met de bigband van het Metropole orkest gespeeld. In Paradiso, met dirigent Dick Bakker. En de meeste jongens kende ik wel van de studio’s. Veel van die gasten zijn sessiemuzikant.”
De dertien nummers op het album zijn geen traditionele jazz-nummers, maar speciaal voor Barry geschreven arrangementen door Patrick Williams van popsongs. Daaronder zitten nummers van Style council (‘Walls come tumbling down’), twee keer the Rolling Stones (‘Let's spend the night together’ en Barry’s eigen keuze ‘Waiting on a friend’) en eentje van the Golden earring (‘Johnny make believe’). Barry toog met de originele opnames naar Los Angeles om alles door te spreken met de arrangeur.
Het album is opgenomen in zes dagen. Barry: “We zaten 's ochtends om tien uur in de studio tot een uur of drie. Een aantal dingen heb ik live met het orkest ingezongen, maar ik zing zo slecht dat ik die gasten ongelooflijk afleid. Meestal begon ik, als het orkest opgenomen was, om een uur of vier met zingen. Naar behoren dan, zo goed en zo kwaad als het dan ging. En ik heb heel veel geleerd”.
Het album heeft hij opgedragen aan zijn vader. “Ik kan me herinneren dat hij platen van Blue note draaide en meezong. Ik weet vrij zeker dat hij veel beter kan zingen dan ik overigens. Maar hij zou erg trots op me zijn geweest.” Muziek van big bands is altijd een voorliefde van Barry. “In mijn top drie staat Frank Sinatra met The Quincy Jones Orchestra ‘Live in New York’. Als ik dat hoor, kun je me wegdragen”.
Kempi: Du zoon (7)
Het zag er allemaal zo mooi uit voor rapper Kempi uit Eindhoven. In 2006 kwam hij na een half jaar te hebben gezeten, vrij door gebrek aan bewijs. Vervolgens sloot Kees de Koning van platenlabel Top Notch een contract met de rapper voor het opnemen van een album. Ook kwamen de optredens, en werd hij met ‘Zoveel stress’ genomineerd voor een BNN Urban award in de categorie ‘bestgedownloade nummer’. Vanwege het groeiende succes werd hij door verschillende rappers gedist: hij zou zich vervreemden van zijn roots. Kempi voelde zich dan ook bedreigd en schafte een wapen aan, en dat werd hem uiteindelijk fataal.
opnieuw de fout in
Op 22 maart 2008 ging het fout: tijdens een controle bleek dat hij met een valse OV-kaart reisde. Daarop bedreigde hij de controleurs met een vuurwapen. Een paar dagen later raakte hij betrokken bij een vechtpartij in Eindhoven, waarbij ook een wapen werd gebruikt. Al met al genoeg aanleiding om hem voor te laten komen. De uitspraak van de rechter: 12 maanden de gevangenis in. Op zaterdag 6 september zond BNN de documentaire ‘Free Kempi’ uit, waarin Kempi gevolgd wordt in de tijd dat hij niet in de gevangenis zat. Bij de cd ‘Du zoon’ wordt ook een DVD geleverd met daarop deze documentaire.
zo vader zo zoon?
Het album ‘Du zoon’, slaat op zijn relatie met zijn vader, die ook in het criminele circuit belandde, maar ook op die met zijn eigen zoon Jahvensley bij zijn ex Priscilla. Volgend jaar juni komt Kempi vrij. Iedereen die het album ‘Du zoon’ de afgelopen week heeft aangeschaft in een filiaal van de Free record shop, kreeg daarbij gratis een concertkaartje. Dat album komt op een zevende plaats binnen van de Album Top 100. Het lijkt ons dan ook dat het eerste concert (bijna) is uitverkocht.
Calexico: carried to dust (34)
Er zit een stijgende lijn in de noteringen van de albums van Calexico, de zeskoppige band uit Tucson, Arizona. De band bestaat al sinds 1996, maar krijgt pas in 2003 vaste grond in Nederland met het album ‘Feast of wire’ dat tot #41 komt. Het volgende album ‘Garden ruin’ laat drie jaar op zich wachten, maar komt tot #36. ‘Carried to dust’ start twee plaatsen hoger, op #34, dus dat is al winst. De basis voor Calexico werd in 1990 gelegd door Joey Burns (zang/gitaar), die toen studeerde aan de universiteit van California. Daar ontmoette hij John Convertino (drums/percussie). Nadat de twee in diverse bandjes zaten, begonnen ze midden jaren ’90 Calexico. Naast Joey en John, bestaat de band nog uit Paul Niehaus (steelgitaar), Jacob Valenzuela (keyboards/trompet/vibrafoon), Martin Wenk (accordeon/gitaar/synthesizer/trompet/vibrafoon) en Volker Zander (standup bas). ‘Carried to dust’ is het zesde studioalbum van Calexico, waarbij ze je op een zwerftocht meenemen door Zuid-Amerika. Voor een deel is het een conceptalbum over een schrijver met een writer’s block die op een oude kaart een vooraf uitgestippelde route volgt
Iced earth: The crucible of man (something wicked part 2) (71)
Kan nog kwaad, een wekelijkse portie hardrock in de Album Top 100. Deze week is het de beurt aan de Amerikaanse groep Iced earth met hun tiende album, ‘The crucible of man’. Het is het vervolg op ‘Framing armageddon (something wicked part 1)’ van september vorig jaar. Gezellig verhaal: het album gaat over Set Abominae, die voorbestemd is als de antichrist. Hij vangt z’n werk aan met de moord op Jesus Christus en gaat daarna vrolijk verder met het omleggen van vele leiders, profeten en koninkrijken. Tot Set tot het inzicht komt dat de mensheid zo slecht nog niet is; hij besluit z’n missie af te breken en de mensheid niet te vernietigen. Nou, dan weet je ook zo ongeveer wat voor muziek je kunt verwachten…
Hautekiet en De Leeuw: Waar (79)
Nee, niet Paul de leeuw, dit is Rick de Leeuw! De ex-zanger van Tröckener kecks maakt de laatste jaren, na het stoppen van zijn band, vooral furore als vaste gast en dichter in een Vlaamse talkshow. Ongetwijfeld kent hij daar Jan Hautekiet van, want die is hoofd radio bij de VRT, maar verder ook presentator van tv-programma’s, producer, muzikant en theatermaker. Sinds 2002 spelen Hautekiet en De Leeuw samen in het theater. Na drie gezamenlijke shows met verhalen, gedichten en songs, is het nu tijd voor een gezamenlijk debuutalbum.
Woven hand: Ten stones (85)
Woven hand is het alter ego van David Eugene Edwards. En die kennen we vooral dan weer als zanger van de band 16 horsepower. Sterker nog: de Megaman en David Eugene Edwards kennen elkaar zelfs persoonlijk! Dat wil zeggen, ze hebben ooit een keer een gesprek gevoerd samen. Nou ja, gesprek, ’t was meer een vraag. Van Edwards. Hij vroeg “Could you tell me where the toilets are?” Aan de Megaman, dat dan weer wel. Tot nu toe was dat de Megamans enige close encounter met een beroemde Amerikaanse ster… Woven hand begon een jaar of vijf terug als eenmansproject van Edwards, maar is inmiddels uitgegroeid tot een volwaardige groep, met Ordy Garrison (drums), de Belg Peter van Laerhoven (gitaar) en ex-16 horsepower-lid Pascal Humbert (bas) uit Frankrijk.
Staind: The illusion of progress (90)
Bij ons zijn ze al aardig aan het wegzakken in de vergetelheid, maar in Amerika zijn de mannen van Staind nog altijd grote namen. Hun zesde album kwam op #3 binnen in de Billboard Album Top 200 en de debuutsingle daarvan, ‘Believe’, kwam op #1 in de Modern rock tracks chart. En dat viel nóg tegen, want hun vorige drie albums debuteerden op #1 in de VS. Op staind.com was de totstandkoming van het album te zien. De groep heeft wereldwijd al ruim 15 miljoen platen verkocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten