maandag 7 april 2008

Album Top 100: Amy verslaat ook R.E.M.

Amy Winehouse: Back to black (1)
Tja als het R.E.M. niet lukt om Amy Winehouse te verjagen, wie dan wel? Jeroen van der Boom met ‘Jij bent zo’ of misschien wel the Rolling stones met ‘Shine a light’? Volgende week weten we het, want deze week blijft ‘Back to black’ van Amy Winehouse, voor de twaalfde week, het bestverkochte album in Nederland, met 8% voorsprong op:

R.E.M.: Accelerate (2)
Het album stond één dag op #1, maar toen nam Amy Winehouse weer de leiding met ‘Back to black’ (zie #1). Hierdoor loopt R.E.M. met ‘Accelerate’ (voorlopig) hun vierde #1-album mis. ‘Accelerate’ is het veertiende studio album van de groep uit Athens, Georgia, én het is overal zeer goed ontvangen. Volgens voorman Michael Stipe was er een ‘soort van crisis’ nodig om tot dit album te komen. Een crisis die teruggaat naar 1997 toen drummer Bill Berry de groep verliet om meer tijd met zijn gezin te kunnen doorbrengen. Het was de eerste bezettingswijziging sinds de start in 1980.

Na zijn vertrek kwam de klad er een beetje in. Na drie albums zonder Berry, gingen de drie leden, Michael, bassist Mike Mills en gitarist Peter Buck, bij elkaar zitten. Michael heeft zelfs gedreigd, dat als deze plaat niet écht goed zou worden, er mee te kappen. Gevolg was dat de drie anders te werk gingen: sneller en zonder poespas. Michael zorgde er voor dat de nummers afwaren voor ze de studio indoken. Het opnemen was vervolgens heel simpel. In negen weken stond het er allemaal op. Michael: “Er is toekomst. Voor de wereld, voor Amerika en ook voor R.E.M. Het is geen geheim dat we alle drie aan stoppen hebben gedacht. Ik weet niet hoe lang R.E.M. nog zal bestaan, maar met Accelerate hebben we onszelf weer een gevoel van urgentie gegeven waarmee we weer even vooruit kunnen. Het is nog niet voorbij.” Op 2 juli kun je horen hoe de veertien nummers live klinken, want dan treedt R.E.M. op in het Amsterdamse Westerpark.

Moby: Last night (30)
Echte hits scoort Moby niet meer, ‘Disco lies’ kwam tot nu toe niet hoger dan #67. Maar zijn albums doen het nog steeds goed. Na het verzamelalbum ‘Go – the very best of’ (#25 in 2007), is er sinds ‘Hotel’ (#2 in 2005), weer nieuw werk van hem. ‘Last night’ kondigde Richard Melville Hall, zoals hij echt heet, aan op 4 oktober 2007. Volgens Moby is het album ‘een liefdesverklaring aan de dance music in New York City’. “What I love about the New York approach to dance music is the eclecticism and the open mindedness on the part of the musicians, the DJ's, and the people in the bars and clubs. In making ‘Last night’ I essentially tried to take a long 8 hour night out in New York City and condense it into a 65 minute long album.”

Dream theatre: Greatest hits (52)
Twee live albums en een registratie van de twintigste wereldtour waren er al wel, maar een verzamelalbum nog niet. Dat is er nu wel van de Amerikaanse metalband Dream theatre, dat in 1985 werd opgericht. Toch vreemd, want een hitsingle hebben Mike Portnoy, John Petrucci, James LaBrie, John Myung en Jordan Rudess bij ons nog nooit gehad. Wel hitalbums, twaalf in totaal, waaronder twee top 10-albums: ‘Octavarium’ (#9 in 2005) en ‘Systematic chaos’ (#2 in 2007). Wereldwijd verkocht de band zo’n 8 miljoen dvd’s.

Gnarls barkley: The odd couple(64)
Couple slaat in dit geval op Danger Mouse (Brian Burton) en Thomas Calloway (Cee-Lo), Gnarls barkley zelf dus. Twee jaar geleden verrasten ze iedereen met de single ‘Crazy’ (#3) en het album ‘St. Elsewhere’ (#7). Het is echter de vraag of ze dat succes met ‘The odd couple’ kunnen evenaren. De single ‘Run’ is al geflopt, maar misschien dat er betere nummers opstaan. Wij vrezen het ergste.

Joe Satriani: Professor Satchafunkilis and the musterion of rock (66)
Het voorlaatste album van de Amerikaanse gitarist Joe ‘Satch’ Satriani (Westbury, New York, 15 juli 1956) stamt uit 2006. ‘Super colossal’ stond op 15 april van dat jaar een weekje op #89. Zijn meest succesvolle album is ‘G-3 live in concert’ uit 1997 dat tot #52 kwam. Joe Satriani begon met gitaarspelen, toen Jimi Hendrix overleed. Vervolgens is hij gitaarles gaan geven; Steve Vai en Kirk Hammett van Metallica waren enige van zijn leerlingen. In 1984 bracht Joe in eigen beheer zijn eerste album ‘Joe Satriani’ uit. Hij is niet alleen gitarist, maar ook componist. Daarnaast heeft hij samen met fabrikant Ibanez een succesvolle eigen gitaarlijn, de JS-serie, ontwikkeld. De zilveren gitaar uit deze lijn die geïnspireerd is door de cover van het album ‘Surfing with the alien’, is zijn handelsmerk geworden. Ook heeft Satriani zijn eigen lijn versterkers samen met fabrikant Peavey, genaamd de Joe Satriani Signature-serie(JSX).

Angela Groothuizen: Melk en honing (70)
Op 31 maart vond de release plaats van het album ‘Melk en honing’ van Angela Groothuizen. Uit handen van haar jongste dochter Nona ontving ze in studio DeSmet in Amsterdam het eerste exemplaar. Met het album wil de 48-jarige Angela Paula Groothuizen iets toevoegen aan de Nederlandstalige muziek. Angela: “Nederlandse muziek is wel heel populair, maar het is soms ook wel dat de rijmelarij overheerst. Maar er zijn ook heel veel tekstschrijvers, zoals Rob Chrispijn en Jurrian van Dongen, die een mooi lied kunnen maken én tegelijkertijd iets kunnen vertellen. Ik dacht: als ik nou alle mooie liedjes die ik ken verzamel, dan wordt het misschien wel wat”. Daarnaast heeft Angela zelf ook enkele nummers geschreven.

Met het album wil Angela de goede kant van het leven benadrukken. “De constante op het album is eigenlijk dat het leven allemaal moeilijke kanten en onvolkomenheden heeft, maar dat ik het nog steeds een goed cadeau vind. Ik denk dat het belangrijk is dat we er ook in deze tijd bij stilstaan dat we in een geweldig land wonen en dat de meeste mensen hier het hart op de goede plek hebben. Laten we ook stilstaan bij wat we hebben. Dat is namelijk niet niks.” ‘Melk en honing’ is na ‘Rozegeur’ uit 1996, het tweede Nederlandstalige album van Angela Groothuizen. Het album werd opgenomen in de kamer van de boerderijstudio van Frans Hendriks terwijl Angela zong in de voormalige bedstee.

All missing pieces: Pushthebuttononmybackandturnmeon(74)
Nu al krijgen de drie jongens van All missing pieces de prijs voor het langste woord in een albumtitel. De titel bestaat uit 32 letters, verdeeld over tien aaneengesloten woorden. Vorig jaar verrasten Camiel (zang/gitaar), Wrister (drum) en Quinten (bas) ons met de hitsingle ‘I want you to know’, dat tot #46 kwam. Vorige maand kwam de opvolger ‘Busdriver’ tot #73. Naast deze nummers staan er op het debuutalbum nog zes nummers, alleen geschreven door de jongens zelf. Als bonus is er een dvd toegevoegd met uniek archief materiaal. Het eerste exemplaar van het album, werd op 21 maart uitgereikt door 3FM dj Giel Beelen. Hij was het die All missing pieces vorig jaar voor het eerst landelijk begon te draaien. Op 30 augustus bijt All missing pieces het spits af op het Haagse Beatstad 2008, waar ook Leaf, de Dijk en Within temptation staan.

the Black keys: Attack & release (81)
Geen rockgroep, maar een blues-duo schuilt er achter the Black keys. Dan Auerbach (zang en gitaar) en Patrick Carney (drums), afkomstig uit Akron, Ohio. De naam ‘Black keys’ komt van een schizofrene vriend, die de term ‘black keys’ gebruikte voor mensen die niet alles op een rijtje hebben. Daarnaast zijn ‘black keys’ natuurlijk ook de zwarte toetsen op een piano. Sinds 2002 verschenen al vier albums en een live dvd van the Black keys. ‘Attack & release’ is het eerste album waar ze werken met een producer: Brian Burton = Danger mouse van Gnarls barkley. Aanvankelijk zouden ze het album met Ike Turner maken, maar die overleed vorig jaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten