Wat een afgang… Vorige week kwamen Nick & Simon nog fier op #1 binnen, maar deze week vallen ze volledig door de mand; ze verdwijnen na slechts één week op #1 zelfs direct uit de top 10! De Megaman vraagt zich af wat een #1-hit tegenwoordig nog waard is. Maar één keer eerder verdween een single vanaf #1 uit de top 10; dat was, op 8 januari 1977, ‘Eenzame kerst’ van André Hazes. Die plaat zakte, om begrijpelijke redenen, toen van 1 naar #17.Was het een paar decennia geleden nog een sensatie dat een plaat bovenaan binnenkwam (‘Pa’ van Doe maar was in 1983 pas de eerste), tegenwoordig is het al bijna opvallend als een plaat níet op #1 debuteert. ‘Pak maar m’n hand’ was vorige week al de zevende van het jaar die nieuw was op #1; dat zijn er net zoveel als vorig jaar. Allemaal komen ze uit Nederland; zes van de zeven zijn Nederlandstalig. Een nieuwe trend is het blijkbaar, om na één week #1 al weer direct te gaan zakken. Nick & Simon zijn de vierde dit jaar die die wanprestatie leveren, na Jan Smit (‘Op weg naar geluk’, op 14 april), Jannes (‘Laat de zon maar schijnen’/ ‘Zie die ster’, op 28 juli) en Bløf (‘Alles is liefde’, op 20 oktober). Van de vijfentwintig nieuwen op #1 in de voorgaande jaren waren er slechts drie die ook al na één week naar beneden moesten. Men2B was begin 2005 de eerste, met ‘Bigger than that’. Daarna volgden nog ‘Something to say’ van Kane (14 mei 2005) en ‘Aanzoek zonder ringen’ van Bløf en Kodo (11 februari 2006). En zakken naar buiten de top 10 is natuurlijk helemaal een nieuw fenomeen; Jan Smit en Bløf gingen dit jaar naar #3, maar harder dan dat zakte het bovenstaande rijtje niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten