Triggerfinger en Lykke Li krijgen ‘I follow rivers’ twee keer in de top 3

Triggerfinger: I follow rivers (1) *** tweede week op #1 ***
Lykke Li: I follow rivers (3)

De drie Antwerpenaren van Triggerfinger schoven vorige week met de akoestische 3FM-versie van ‘I follow rivers’ door naar de eerste plaats van de Single Top 100. Daarmee streefden ze het origineel van Lykke Li voorbij, want die had nooit hoger gestaan dan #3. Vorige week moest Lykke Li een plaatsje verlies naar #4 incasseren, maar mede dankzij het succes van de theekopjesversie van Triggerfinger stijgt de Zweedse zangeres weer terug naar #3. En dat betekent dat we deze week twee keer hetzelfde nummer in de top 3 hebben staan!

Twee keer hetzelfde nummer in de top 3; dat is bijzonder, maar niet uniek. Vier keer eerder al bereikten twee versies van dezelfde compositie op eigen kracht de bovenste drie. De eerste keer was op 29 juni 1974, toen ‘De wilde boerendochtere’ van Ivan Heylen op #1 stond en de persiflage van André van Duin, ‘De tamme boerenzoon’, tegelijkertijd op #3. Ook op #1 en #3 stonden in 1992 twee versies van ‘O Fortuna’. De uitvoering van Fortuna feat. Satenig stond op 22 februari van dat jaar bovenaan, de remake door Apotheosis stond twee plekken lager.

Nog beter deden het de twee versies van ‘Das kleine Krokodil’ in 2005. De originele Duitse versie van Schnappi stond op 26 februari op #1 en direct daaronder op #2 stond de Nederlandstalige cover van Snappie. Het tweetal stond trouwens vier weken samen in de top 3, waarvan die ene keer op #1 en #2.

Maar de topper is toch wel de dubbele notering voor ‘La solitudine’ van Laura Pausini en ‘Ik wil niet dat je liegt’ van Paul de Leeuw. Op 25 december 1993 bereikten beide platen de top 3, waarin ze vervolgens zes weken samen zouden bivakkeren. Laura Pausini stond daarbij vijf keer op #2 en een keer op #3, Paul de Leeuw kwam zelfs twee keer tot #3 en vier keer op #1. Vanaf 8 januari 1993 stonden de platen drie weken achter elkaar op #1 en #2. Net als nu bij Triggerfinger vs. Lykke Li stond toen de coverversie van Paul de Leeuw bovenaan; het origineel van Laura Pausini was net iets minder populair.